Dutch Monkeys en Oerang Oetans op Borneo!

Wat is de tijd snel voorbij gevlogen! Ineens zijn we aangekomen op het ener laatste gedeelte van onze fantastische rondreis door Zuidoost Azië. Jeetje, hier hadden we allebei niet meer op gerekend dat we deze bestemming (Borneo) nog zouden bereiken. Waar we in eerste instantie een reismoeheid hadden opgelopen, barsten we nu weer van de energie om het af te maken. 

We zijn aangekomen per vliegtuig vanuit Singapore in Kota kinabalu (Borneo) het Maleisisch gedeelte. We laten ons met een taxi naar ons hotel brengen. Het is het Aru Hotel en Suites wat direct bij het vliegveld zit. Maar ja, zo dichtbij hadden we zelf ook niet verwacht. We zijn bang dat als we de balkondeur openzetten het vliegtuig hier dwars door de kamer gaat. Zo close allemaal 🤣.



We horen de vliegtuigen dus altijd opstijgen en landen ☹ maar gelukkig zijn er s ’nachts geen vluchten. We merken al snel dat we te ver weg zijn van het centrum en lopen nog dezelfde namiddag naar een verhuurbedrijf en huren ons een scooter. Gelukkig was deze nog open en konden we nog de laatste scooter scoren. Het was een schakelbak i.p.v. een automaat en hier moest ik wel even aan wennen. Wil hem natuurlijk ook weer heel terugbrengen🤣.

Het centrum ligt 5,4 km van ons hotel en we tokkeren heerlijk naar een Hongaars restaurant met de naam Chilli Vanilla. De menukaart was erg belovend en toen we ons eten hadden gekregen, hadden we niet verwacht dat het zo lekker zou zijn.  De hongaarse goulash was fantastisch hmmmm.

Na het eten verkennen we de stad. De stad is niet groot maar ook niet schoon. De gebouwen zijn stuk voor stuk aan onderhoud toe en toch had deze stad iets wat ons aantrok. De vriendelijke bewoners en ook de gezellige cafés maken dat je je welkom voelt. 

We besluiten de volgende dag te gaan zwemmen in het zwembad van het hotel wat ligt op het dak. Het mooie is dat je van hieruit de vliegtuigen ziet opstijgen en landen en daarnaast een prachtig mooi uitzicht hebt over de stad. Na het zwemmen pakken we de scooter en rijden naar de moskee Masjid Bandaraya, maar eerst nog even een ontbijt scoren bij Nook Cafe. Want hier in het hotel wordt het ontbijt verzorgd door een extern bedrijf en het was......  ja hoor .... niet te eten..... het eten was koud en taai.

We hadden ons al ingelezen en wisten wat ons bij de moskee te wachten stond, want met korte broek en korte mouwen kom je hier niet binnen. Dussssss weer een jurk en een hoofddoek. We kunnen hier maar moeilijk aan wennen. De beelden zijn al door mijn lieftallige echtgenote gedeeld op Facebook wat al hilarische opmerkingen heeft opgeleverd zoals. " alleen nog een mondkapje en je ziet uit als een chirurg" tot gynaecoloog. Hier moesten we net zoals jullie erg hard om lachen.



In de avond schuiven we aan bij restaurant Mamasita welke we al in Malakka hebben bezocht en het erg lekker was. Voor de volgende ochtend hebben we een boottrip geregeld welke ons naar Mangulan eiland brengt om heerlijk te snorkelen. We zijn erg benieuwd!

De volgende ochtend werden we opgehaald door een chauffeur van MoriMori tours en Natasja werd per app op de hoogte gehouden van de status van de chauffeur waar en wanneer deze zal arriveren. Dat beloofd een leuke dag te worden als de service nu al zo goed is en we zijn nog niet vertrokken.

Aangekomen bij de haven werden we voorgesteld aan de deelnemers van de groep. Erg leuk! Van een jongen uit de Filipijnen een Italiaanse jongen en een jong stel uit Hong Kong. Een gemengde groep met waar we ontzettend veel plezier mee hadden. Aangekomen op het eiland na een bootreis van 1,5 uur is het uitzicht en het strand wel erg gaaf en hadden we niet anders gehoopt. We gaan hier snorkelen en zien fantastische tropische vissen maar ook prachtig koraal. Daarnaast krijgen we de kans om het eiland te verkennen. Mangalum is een eiland wat nog ongerept is. Er woont niemand en hier worden alleen tripjes naartoe geboekt. Gezien dit een van de verste eilanden is komen er weinig toeristen en dit maakt het nog meer bijzonder. Deze bootreis is dus ( behalve de lunch ) elke euro waard geweest.



Laat in de middag komen we weer aan wal en brengen we meteen de scooter terug. Gezien we terug moeten lopen naar ons hotel besluiten we langs het strand te lopen. Hier zien we een foodmarkt aan het strand. We gaan eerst nieuwsgierig kijken wat ze allemaal bereiden en gezien het er allemaal goed uitziet besluiten we hier iets te gaan eten. We eten onze maag vol met allerlei lekker gerechten en ook drinken we ons een heerlijk verse fruitsap en dat alles voor € 6,40! Met een volle maag en een voldaan gevoel gaan we nog even naar de 7eleven en kopen ons wat te drinken voor de volgende dag want we gaan per bus (7 uur busreis) naar Sandakan. 

We staan de volgende dag om 6.30 uur op gezien we al vroeg vertrekken met de bus. We ontdekken meteen dat we beide onder de uitslag staan en dat we overal blaasjes hebben en het brand en jeukt! Oh jee, wat is dit…. maar we moeten toch vertrekken met de bus dus pakken we een taxi richting de busterminal. We worden met de taxi gebracht naar het busstation en zien niet alleen een smerige busterminal maar ook een erg slecht uitziende bus staan. Buiten het feit dat het een vieze bus was, was de chauffeur alles andere dan verantwoordelijk in het verkeer. 

We komen er al snel achter dat we op het eiland van Mengalum een parasiet hebben opgelopen welke zich de volgende ochtend liet zien. Natasja en ik hadden swimmer itch opgelopen. Het zijn kleine blaasjes welke gevuld zijn met pus en ontzettend erg branden en jeuken. Je kunt je voorstellen dat zo een vieze bus niet echt bevorderlijk was tegen de jeuk en je het liefst alle kleren van je wil aftrekken en alleen maar wil krassen.

We hadden via Booking.com een appartement geboekt in Sandakan. Bij aankomst in Sandakan nemen we contact op met die persoon die ons het appartement verhuurd. Onderweg had ik hem of haar al geappt dat we er aan kwamen, maar helaas kreeg ik geen respons. Natasja zei al dat het niet goed voelt, want normaal gesproken zou je een app of mail ontvangen en dat hadden we niet gehad. Om een lang verhaal kort te maken, blijkt dat we gescamd waren en we geen appartement hadden. Na een dreiging vanuit ons om naar de politie te gaan en de nodige discussie nam de eigenaar in de avond contact met ons op en heeft alles netjes terugbetaald.

Maar wat nu? Het is al laat en we hebben geen slaapplek en ook onze wonden dienen verzorgd te worden. Dus snel op zoek naar iets anders. Natasja had een hotel gevonden midden in de stad. Het Elopura Hotel. Vriendelijke mensen en gelukkig hadden ze nog een kamer vrij en konden we snel inchecken. Gelukkig want we wilden alleen maar koud douchen nu en de wonden schoonmaken.



We besluiten toch maar een apotheek op te zoeken. De aardige dame was wel erg behulpzaam en keek naar de wondjes / blaren welke we hadden opgelopen. Ik kreeg tabletten als ook een zalf. 

Natasja was al naar het hotel en zorgde ervoor dat de rugzakken uitgepakt werden en uiteindelijk verzorgden we elkaar om de crème op de wondjes te smeren. De volgende ochtend hadden we met een chauffeur afgesproken welke ons naar de neusapen (Proboscis Monkey ofwel Dutch Monkey) zou brengen.

We hebben de nacht overleeft met heel veel koude douches tussendoor want het was in de nacht niet vol te houden zoveel jeuk.  We nemen een ontbijt in het hotel want de chauffeur komt ons om 8.00 uur oppikken om ons naar de neusapen te brengen. Er zijn namelijk twee tijden van voederen in het park. De eerste om 9.30 en de tweede 11.30 uur op platvorm A en B. Het is een privé palmolie bedrijf welke zich ontfermd heeft over de neusapen en om hun een goed habitat te geven. 

Bij binnenkomst op de uitkijk worden we al verrast van een aap welke bijna voor ons stond. Wow… wat zijn het mooie beesten en zo menselijk. Na het maken van een aantal prachtige foto's gaan we terug naar het Hotel. Natasja's wondjes zijn toch veel erger als die van mij en we hebben het gevoel dat de zalf / crème niet echt helpt bij haar. We besluiten om samen terug te gaan naar de apotheek en dezelfde dame schrikt bij het zien van de uitslag bij Natasja en maakt meteen foto’s welke ze doorstuurt aan de dokter. Hierop worden we verzocht om meteen naar de dokter te gaan. Gelukkig had deze nog tijd om naar de wondjes/blaren te kijken. Gelukkig zit de dokter maar een paar straten verder en we lopen er naartoe.

De dokter geeft aan dat we allebei een parasiet hadden opgelopen van het water en Natasja een allergische reactie heeft gekregen. De aardige doctor dr. Ho Fu Keen besluit om Natasja een injectie te geven en daarnaast 4 tabletten mee te geven die ze 3 maal daags dient te nemen. Hij geeft aan dat het misschien binnen één week te genezen is. Fingers crossed!



Het is inmiddels al laat geworden en besluiten te wandelen richting een rooftop restaurant om daar een hapje te eten. Helaas is het in Sandakan bijna een spelt in een hooiberg om een goed restaurant te vinden dus leggen we ons neer bij het feit dat het niet anders is. Het voordeel van dit restaurant was wel dat het een spectaculair uitzicht had over de stad.



De volgende ochtend laten we ons door dezelfde taxichauffeur Mr. Abdul Qayyum naar de Sun Bears en de Oerang Oetans brengen. We zijn erg benieuwd hoe ze in de sanctuary leven. Ook nu vertrekken we vroeg in de ochtend richting Sepilok om eerst naar de Oerang Oetan Sanctuary te gaan. We kopen een ticket en lopen het park binnen. Erg mooi om te zien, het is een reservaat waarbij het de bedoeling is dat de oerang oetans zelfvoorzienend worden. Ze worden begeleid maar dienen uiteindelijk voor zichzelf te kunnen zorgen. Dit betekend dat alleen de oerang oetans komen tijdens voedertijd die pas vrijgelaten zijn vanuit de nursery en nog de eerste stappen maken naar een zelfvoorzienend leven.  Rond de klok van 10.00 uur komen er een aantal oerang oetans rustig slingerend naar het voedingsplatvorm. Erg mooi om te zien hoe elegant ze zich bewegen. 



Nadat we het park verlaten kopen we tickets voor het Sun Bears Sanctuary en gaan we het park binnen. Ontzettend mooi om te zien hoeveel de overheid doet om de belangen van de dieren voorop te stellen. We lopen richting de Sunbears waar we eveneens genieten van hun aanwezigheid en de manier van eten en bewegen. Schitterend om dit te mogen meemaken.
We laten ons als laatste nog door onze chauffeur afzetten bij het Fisherman Village. Hier wonen de vissers die leven op huizen die op palen zijn gebouwd. Geweldig om te zien hoe ze hier leven en werken.

Inmiddels zijn we aangekomen op onze laatste dag in Sandakan en op deze dag gaan we in de ochtend de Heritage route lopen door de stad Sandakan. De middag gebruiken we om onze rugzakken klaar te maken en alles te regelen voor de reis richting de Filipijnen. Dit is onze laatste bestemming van onze reis in Zuid Oost Azië. We zijn erg benieuwd wat we hier dienen te verwachten. Het is alleen spijtig dat we niet meer kunnen zwemmen in de zee gezien ook in de Filipijnen het water erg vervuild is en er parasieten in zitten. Het advies van de dokter was strikt! Niet meer zwemmen in deze zeeën! We balen ontzettend gezien we het zwemmen met walvishaaien op de planning hadden staan. Maar we zijn niet uit het veld geslagen en besluiten nieuwe plannen te maken! Op naar de Filipijnen……we hebben er zin in!